Većina kućanstava pohranjuje banane u zdjelu za voće s drugim voćem, ali u roku od nekoliko dana kora promijeni boju jer počnu sazrijevati, banana cupcakes do kraja tjedna mogu biti tamnosmeđe, mljackave i neprivlačne. U pokušaju da se smanji broj nepojedenih i bačenih banana, pronašli smo trikove za usporavanje procesa sazrijevanja. Obavezno izvadite banane iz plastičnih vrećica u koje su pakirane, jer će plastika zadržati vlagu koju banane otpuštaju kroz plin etilen dok sazrijevaju, uzrokujući da sazrijevaju još brže. Banane treba držati podalje od ostalih proizvoda, osobito voća kao što su: breskve, pomadore, avokado, smokve i jabuke, ako ne želite da prebrzo sazru.

Držanje banana obješenih može vam pomoći da ih očuvate svježima, budući da će svako oštećenje ili izlaganje samog mesa banane kisiku ubrzati sazrijevanje. Vješanje banana omogućuje zraku da se slobodnije kreće oko banane i potiče plin etilen da se udalji od voća. Vješalicu za banane možete napraviti sami tako da ispod kuhinjskog elementa postavite malu kukicu. Također možete upotrijebiti prozirnu foliju na krajevima banana nakon što ih odvojite kako biste usporili proces sazrijevanja. Zamotajte malu količinu prozirne folije oko kraja gdje se često spajaju. Ovo će ih duže održati svježima jer hvata plin etilen na vrhu voća odakle se emitira, umjesto da dopušta da se raširi i izloži druge banane plinu.

Mike iz Kitchen Tips Online eksperimentirao je s kuglicama za upijanje etilena kako bi smanjio brzinu sazrijevanja banana. Kuglice su stavljene u hermetički zatvorenu posudu s nekoliko banana i držane u hladnjaku. Rezultati su uspoređeni s hrpom banana koje su bile ostavljene na kuhinjskom pultu bez kuglica za upijanje etilena. Peti i šesti dan počinjemo primjećivati značajnu razliku. Osmog dana primijetio sam da su banane koje nisu u posudi znatno mekše od onih u posudi”.

Dojavi vijest Vidjeli ste neki događaj za kojeg smatrate da je vrijedan objave na Dubrovačkom dnevniku? NOVOPEČENI MLADENCI SRETNO FRANU I LEI! NA RTL-U DUBROVČANI OPET U ‘VEČERI ZA PET’ Gledajte ih u kulinarskom showu, ovo su natjecatelji! Distribución Consumido en todo el mundo.

Es un fruto con cualidades variables en tamaño, color y firmeza, alargado, generalmente curvado y carnoso, rico en almidón cubierto con una cáscara, que puede ser verde, amarilla, roja, púrpura o marrón cuando está madura. Los frutos crecen en piñas que cuelgan de la parte superior de la planta. Plátanos de cocinar o de guisar, más grandes, se comen cocinados de formas diversas, con diferentes variedades como el plátano macho o el pisang awak en Asia. Se suelen consumir hervidos, asados o fritos, independientemente de si están maduros o no. Plátano surgió en el siglo XV desde el latín platanus, que a su vez proviene del griego antiguo en el que plátos significa ancho, haciendo referencia a la anchura de las hojas del árbol. Las plantas de plátano son cultivos perennes que crecen desde una cepa gruesa subterránea brotando con rapidez varios vástagos de los que normalmente se deja uno para favorecer el crecimiento del fruto, pudiendo cosecharse durante todo el año.

Tarda entre 80 y 180 días en desarrollarse por completo. En condiciones ideales fructifican todas las flores femeninas, adoptando una apariencia dactiliforme que lleva a que se denomine mano a las hileras en las que se disponen. Puede haber entre 5 y 20 manos por espiga, aunque normalmente se trunca la misma parcialmente para evitar el desarrollo de frutos imperfectos y evitar que el capullo terminal insuma las energías de la planta. El fruto es una falsa baya epígina de 7 a 30 cm de largo y hasta 5 de diámetro, que forma un racimo compacto. Está cubierta por un pericarpio coriáceo verde en el ejemplar inmaduro y amarillo intenso, rojo o bandeado verde y blanco al madurar. Es de forma lineal o falcada, entre cilíndrica y marcadamente angulosa según la variedad. El extremo basal se estrecha abruptamente hacia un pedicelo de 1 a 2 cm.

Los frutos del plátano se desarrollan a partir del corazón del plátano, en un gran racimo colgante, formado por varias manos o niveles, con hasta 20 frutos por mano. El racimo comprende de 3 a 20 niveles y puede pesar de 30 a 50 kg. Tiene una piel exterior protectora, con numerosos hilos largos y delgados que son los haces vasculares del floema, y que se extienden a lo largo entre la piel y la parte interior. El género Musa fue creado por Carlos Linneo en 1753. Se cree que el nombre puede derivarse de Antonio Musa, médico del emperador Augusto, o que Linneo pudo haber adaptado la palabra árabe para plátano, mauz. Musa pertenece a la familia Musaceae.